Abu Dhabi...do!!! Surreal but nice...

Μετά από 2,5 ώρες πηγμένες σε σουρεαλισμό και πασαρέλα από παπούτσια και ρούχα ομολογουμένος "εκδρομικά" , το resume του sex & the city 2 ήταν το εξής :

Abu Dhabi...do!!! Surreal but nice...Θέλω και εγώ Abu Dhabi...

Το dubai ξόφλησε...η νέα μέση Ανατολή λοιπόν...Abu Dabhi!!!!

Σύμπαν ακούς,ή τσάμπα τα λέω?

οδός ονείρων...

την περπατάω...

άλλες φορές με βήμα ταχύ...

άλλες με αργό...

κάποιες φορές τρέχω με τέτοια ένταση που τρομάζω...

δεν ξέρω αν βγάζει πουθενά...

η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν με ένοιαξε το ¨πουθενά'...

η οδός ονείρων, είναι παντού...

είναι στο ¨εδώ ", στο "πουθενά" και στο άλλιώτικο "εκεί" που κάποιοι αναζητούν...

με ένα κλικ...

Δεν ξέρω τι με έπιασε σήμερα, ίσως η βροχή, ίσως η διάθεση μου να μείνω σπίτι...
Άνοιξα το email μου με διάθεση εκκαθάρισης, και μόνο εκκαθάριση δεν έκανα...
Δεν ξέρω πως πέρασα δύο ώρες διαβάζοντας emails...

Ξεχασμένα, τόσο παλιά...από το 1999 έως σήμερα...

Άνθρωποι της ζωής μου...Ιδιαίτερα emails...Αναμνήσεις απίστευτες...

Έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει αρκετές φορές...μα τον "τσάκωσα" και να νοσταλγεί...
Άλλες εποχές...Ξεχασμένες...που με ένα κλικ μου θύμισαν τόσα πολλά...
Πολλά άλλαξαν μα κάτι έμεινε ίδιο... Το απίστευτο πείσμα μου να πιστεύω στους ανθρώπους τελικά υπήρχε από πάντα...Κινητήριος δύναμη μοναδική...

"...Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές..."

Καλό υπόλοιπο Κυριακής να έχουμε...λοιπόν...

strange colour blue...

...coming back to you,

pushing through...

pouring rain,

nearly there...nearly there...

hey little mister driver man,

keep your head up...

we are...

nearly there...nearly there...

no more guessing...

Θυμωμένα μάτια,

βλέμμα αιχμηρά συγκαλυμμένο...

Κουκουλωμένα συναισθήματα,

χαμένα πίσω από κοφτές λέξεις...

Πόσο αληθινό είναι αυτό που "βλέπω"?

Πόσο ευαίσθητα σκληρό?

Δεν μου αρέσουν οι υποθέσεις...με έχουν κουράσει...

Προτιμώ τα γεγονότα...όσο απόλυτα κι αν είναι...

no news...

Σκούριασαν τα νέα...

Επαναλαμβάνονται...

Και μαζί με αυτά και εγώ...

dream a little dream of me...

Sweet dreams till sunbeams find you...
Sweet dreams that leave all worries behind you...
But in your dreams, whatever they be,
Dream a little dream of me...

full days...

empty nights...

the great perhaps...

ίσως να πρέπει τις "σιωπές" σου να τις καταλάβω...

μα κάποιες φορές ένα "ίσως" είναι αρκετό...

και κάποιες άλλες ένα "ναι" ή ένα "όχι" είναι απλά αναγκαίο...

έχω άλλη τόση διαδρομή...

και νόμιζα πως φτάνω...

δεν πειράζει...

Δεν αντεχω αλλο ελα,
ελα παρε με αγκαλια
να πεθανουμε στα γελια
να 'ναι παλι οπως παλια ...

όλα ή τίποτα...?

Υπάρχει αλήθεια στο "όλα"?

Και πόσο ψέμα χωράει στο "τίποτα"?

Πόσο κοντά είνα η κορυφή από τον πάτο

και πόσο μακριά μοιάζει ο πάτος από την κορυφή?

Το σχοινί φθαρμένο και η ψυχή σου, κάνει φιλότιμες

προσπάθιες να ισορροπήσει κάπου ανάμεσα στο τίποτα

της κορυφής τους και στο όλα του πάτου τους...

Υπάρχει αλήθεια στο "όλα"?
Και πόσο ψέμα χωράει στο "τίποτα"?

Ρητορικά ρωτώ!!!

Το όλα μου, τίποτα σου & το τίποτα σου, όλα μου...

recent memories...

ένα κλικ και σε θυμήθηκα...

...

μπούρδες...

come as you are...

Κανείς δεν έρχεται στην ζωή μας τυχαία...

Εσύ ήρθες για κάποιο λόγο που ακόμα

δεν τον έχω καταλάβει...

...

πόσο διαρκεί ένα λεπτό...?

here comes the rain again...

αέναες αναζητήσεις

δίνουν νόημα στις νύχτες...

αδειάζω τον εαυτό μου

σε μερικές ψηφιακές γραμμές και με

ξαναγράφω από την αρχή...

παύση.

τραγούδι στο repeat...

ο κέρσορας αναβοσβήνει...

στιγμιαία σκέψη : was it a bad timing?

αναθεματισμένος χρόνος...

το σύμπαν παίζει τα παιχνίδια του...

και αυτή την φορά δεν έχω τρόπο να σου πω

για το πόσο "μπούρδες" είναι αυτά που λέει ο Coelho

απλά και μόνο για να μου αποδείξεις το αντίθετο...

δεν υπάρχει πια συνοχή στις ψηφιακές γραμμές μας,

δεν μοιάζουν οι διάλογοι σαν από βιβλίο...

και δεν ξέρω τι με ενοχλεί πιο πολύ...

που δεν ξέρω? ή που νομίζω ότι ξέρω?

παύση.

μάλλον με ενοχλεί που ψάχνω να βρω τι έλεγαν

τα "ψιλά γράμματα" κάπως καθυστερημένα...

και γιατί ακόμα μία φορά δεν τους έδωσα την πρέπουσα σημασία έγκαιρα...