Monday, December 7, 2009

γράμμα στον Άγιο Βασίλη...


Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Ελπίζω τα Χριστούγεννα σου φέτος να είναι όμορφα , χιονισμένα και γλυκά σαν μελομακάρονα...

Μπορεί να μην έχω καμινάδα στο σπίτι μου όπως θα ξέρεις ήδη, αλλά εξακολουθώ να θέλω να με επισκεπτείς...


Την χρονιά που μας πέρασε, προσπάθησα να είμαι ο εαυτός μου, όπως ακριβώς μου είχες πει στο περσινό σου σημείωμα.
Ζήτησα συγνώμη όσες φορές κατάλαβα ότι έκανα λάθος, συγχώρεσα ανθρώπους που με πλήγωσαν, μοιράστηκα όμορφες και άσχημες στιγμές με τους δικούς μου ανθρώπους, γέλασα, έκλαψα, θύμωσα και προσπάθησα να μην συμβιβαστώ με όσα με κάνουν δυστυχή.
Άλλες φορές έπραξα σωστά, άλλες έκανα λάθη... Προσπάθησα να έχω υπομονή και επιμονή και να νικήσω την αναβλητικότητα μου (ακόμα το παλεύω αυτό...).

Φέτος, δεν θέλω να μου φέρεις κάτι... Το μόνο που επιθυμώ άλλωστε δεν μπορείς να μου το φέρεις, πρέπει να έρθει από μόνο του...
...Θέλω όμως να έρθεις...

Θα έχω φρεσκοψημένα μπισκότα κανέλας που σου αρέσουν και πολλά πολλά καρότα για τους φίλους τάρανδους...

Αν κοιμάμαι μην με ξυπνήσεις...απλά άσε μου κάτι για να σε θυμάμαι...για να ξέρω ότι ήρθες...


...love u...

odos_oneirwn

Τσαγκαροδευτέρα...


Μετά από ένα weekend που καταπίεσα τον εαυτό μου να "κοινωνικοποιηθεί" και να στολίσει χριστουγεννιάτικα το σπίτι...ήρθε η γνωστή σε όλους μας τσαγκαροδευτέρα...
Και έτσι όπως ήρθε θέλω να φύγει...Γίνεται???

Sunday, December 6, 2009

κόκκινο κρασί...




...κόκκινο κρασί...δυνατό...όσο χρειάζεται για να με ζαλίσει γλυκά...
...που λογαριάζω το "μηδέν" μου με το άπειρο...

reality bites...

memories...


Σήμερα πήγα στο εξοχικό... να δω τους γονείς γιατί γκρίνιαζαν...

Πάρκαρα την "κάμπια" μου στο διπλανό οικόπεδο και άκουσα τα γνωστά "γαυγίσματα"...

Ασυναίσθητα γύρισα το κεφάλι μου...

Η μίνι, ο ντούσαν και ο λουίτζι σε στιγμές χαράς, τύπου χορωδιακό γαύγισμα...κουνούσαν ουρές...

Το βλέμμα μου πλανήθηκε στο περιβάλλον και ασυναίσθητα έψαχνα να δω τα δύο του μεγάλα αυτιά να σέρνονται στο κοκκινόχωμα και το βαθύ του γαύγισμα να καλύπτει τα άλλα τρία "μικρά"...

Έψαχνα τον μεμάκο...να με γεμίσει σάλια και να πέσει άγαρμπα πάνω μου...

Ίσως ασυναίσθητα δεν πήγα τις τελευταίες εβδομάδες στο εξοχικό... ήθελα να πιστεύω ότι είναι εκεί...




Ups and downs...


Έτσι είναι...
Πόσο εύκολα το "πάνω" γίνεται "κάτω"και αντίστροφα...
Το σχοινί που ισορροπείς είναι ακριβώς το ίδιο...δεν αλλάζει...
Αλλάζει απλά ο βηματισμός, η ισορροπία...
Εκεί που είσαι "πάνω" και νιώθεις ότι μπορείς να διασχίσεις όλο το σχοινί χωρίς φόβο,
εκεί ξαφνικά κάτι σου αποσπά την προσοχή και έτσι εύκολα, έχεις βρεθεί "κάτω"...
Το παλεύεις, και παρόλο που το "ανάποδα" σου φέρνει "αναγούλα" σιγά σιγά με επιμονή και
αντοχή βρίσκεσαι ξανά "πάνω"...
Και πάλι νιώθεις ό.τι όλα τα μπορείς...

Friday, December 4, 2009

don't forget...


να χαμογελάς

να δείχνεις τα συναισθήματα σου

να θυμάσαι

να ονειρεύεσαι

να ακούς

να ζεις

 
Get this widget | Track details | eSnips Social DNA