sometimes...

Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see your soul...
but...

...

θέλω ένα βράδυ να κλέψω δυο σκέψεις σου...
την πιο φωτεινή και την πιο σκοτεινή...
και να τις βάλω απέναντι την μία στην άλλη...

απόλυτη σιωπή...
δεν με αφήνεις να "ακούσω"?
δεν θέλεις να μου "πεις"...?

από την άλλη οι δικές μου σκέψεις,
μοιάζουν με παιδιά που διασκεδάζουν
σε λούνα παρκ και γελάνε δυνατά...
δύσκολο να μην τις ακούσεις...
ακόμα πιο δύσκολο να μην τις γράψω...


"μεθυσμένα" σε θέλω...
"λογικά" δεν πρέπει...

...

a little i do...

go on...

κάποιες φορές...

κάποιες στιγμές...

θέλω να μπορούσες να διαβάσεις

την σκέψη μου...

να μην χρειάζεται να πω τίποτα...

να μην χρειάζεται να ρωτήσεις τίποτα...

και κάποιες άλλες θέλω να σου τα πω όλα

με μία λέξη...

αλλά...

ψάχνοντας...?

μάλλον ποτέ δεν θα καταλάβω κάποιες ανθρώπινες συμπεριφορές...
ή καλύτερα να πω...ότι απλά θα κάνω πως δεν τις καταλαβαίνω...
έτσι θα είμαστε όλοι χαρούμενοι και βυθισμένοι στον ουτοπικό μας κόσμο...


...πφφφ απογοητευτική στάση...

...δεν θέλω να είμαι μέρος αυτής της ψευτοπαράστασης...
όπου όλα ισοπεδώνονται στον βωμό της ανασφάλειας και της ικανοποίησης του εγωϊσμού...

πως είναι δυνατόν κάποιος να βλέπει μόνο μέχρι εκεί που του επιτρέπει η μύτη του???
δεν με αφορα να διεκδικώ ό,τι δεν νιώθω ότι θέλω...δεν είναι της ψυχοσύνθεσής μου να το κάνω...

πάραυτα με στεναχωρεί και με απογοητεύει όταν το βλέπω να γίνεται τόσο μα τόσο απροκάλυπτα...

νομίζω ότι είμαι θυμωμένη σήμερα...αλλά δεν το εξωτερίκευσα...και τελικά ίσως αυτό να είναι το λάθος μου...


από την άλλη...κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ...και ίσως πρέπει να τους δεχτούμε όπως είναι...ή αν δεν το αντέχουμε απλά να τους "φύγουμε"...


anyway...νιώθω ένα περίεργο κενό και ψάχνω να βρω κάτι διαφορετικό για να το "γεμίσω"...
και γύρω μου όλα μου μοιάζουν τόσο μα τόσο ίδια...άσχημα ίδια...

που είσαι?

...

πότισε το χώμα...βροχή...

όμορφη βροχή...

μεσημεριανή...

γλυκά μελαγχολική...και ταξιδιάρικη...

νοσταλγικά συναισθήματα μέσα στο κατακαλόκαιρο...

δεν μύριζε υπέροχα?

...

Πάνε μέρες...

Πάνε μέρες που έχω να γράψω...
Περίεργα γεμάτες εβδομάδες...
Ο κλασικός κυκλοθιμισμός μου λίγο πριν τα γενέθλια μου με επισκέφτηκε...
No reason...έτσι απλά...
Ιδίωμα ενός μάλλον περίεργου ανθρώπου...
Αύριο αισίως γίνομαι 32 και ακόμα δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που θα με έκανε ευτυχισμένη...
Ή μήπως ξέρω???

Θέλω σκύλο...(πως να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να έχω πάλι εδώ τον μέμο μου?)
Θέλω περισσότερο χρόνο για εμένα... (πφφφ νέα δουλειά κατακαλόκαιρο ήθελα)
Θέλω περισσότερες στιγμές με αγαπημένους μου ανθρώπους...(guys λέω να καθιερώσουμε ημέρα συνεύρεσης...)

Θέλω ... θέλω...θέλω...

Θέλω να συμβεί κάτι όμορφα διαφορετικό... Έτσι απλά χωρίς σχέδια, χωρίς δεύτερες σκέψεις... χωρίς πρέπει και μή...

Χρόνια μου καλά λοιπόν...φωτεινά και γεμάτα με συναισθήματα, εικόνες και αναμνήσεις...