"Αν"...

"Αν"

Ο φόβος γινόταν αγκαλιά...

Το δάκρυ γινόταν χαμόγελο...

Κάθε σιωπή γινόταν μια γλυκιά λέξη...

Και κάθε "όχι" γινόταν "ναι"...

Τότε όλα μας τα "ΑΝ" θα έπαιρναν φόρα και κουτρουβαλώντας χαρωπά εκείνη την μεγάλη κατηφόρα της αγάπης, θα γίνονταν ένα τεράστιο "ΝΑ" και θα άλλαζαν ετούτο τον κόσμο...

Μα... θαύματα δεν γίνονται... παρά μόνο αν τα πιστέψεις...ακούς? 

Κανένα "φύγε" δεν άλλαξε τον κόσμο, κανένα "όχι" ...

Όλα τα "ναι" τούτου του κόσμου στα χαρίζω απλόχερα...ακούς?

Γιατί πιστεύω...ακούς?

Κανένας φόβος...κανένα σκοτάδι, καμιά σιωπή... Μόνο εγώ & εσύ, ακούς? 

Γιατί...? Μην με ρωτάς, δεν ξέρω να σου πω...

Ξέρω μονάχα πως εκείνες τις στιγμές που φοβάσαι, φοβάμαι και εγώ...

Μα δυο φόβοι μαζί γίνονται ένας και παλεύονται πιο εύκολα, ακούς?

"ΑΝ" η αγάπη αρκεί ... Σε αγαπάω από το πιο βαθύ πηγάδι, μέχρι το πιο μακρινό αστέρι... 

όπως λένε οι παιδικές ψυχές... 

Σε αγαπάω, ακούς?

Κι αν όλα μας τα "αν" δεν γίνουν ποτέ "να"

θα τους δώσουμε εμείς μια σπρωξιά να αρχινίσουν να κουτρουβαλάνε...

Ακούς?

3,2,1 ...  ε για μόλα...

Ο χρόνος...

Τελευταία έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου... Με έναν μαγικό (μα περίεργο) τρόπο πέρασαν 9 μήνες... Γεμάτοι μήνες... με άπειρα και ποικίλα συναισθήματα...

Κάποιες στιγμές ευχήθηκα ο χρόνος να σταματήσει... Να ρίξει άγκυρα στο ρολόι της ζωής μου, να συντονιστεί με τους χτύπους της καρδιάς μου και να γίνει χρώμα...

Εκείνο το βαθύ κόκκινο ...  Του αίματος... Να θέλω ο χρόνος να είχε χρώμα κόκκινο... τι τρελό!!!

Και εσύ? Σε ρωτάω...

-αν ο χρόνος είχε χρώμα,τι θα ήταν?

-"καφέ..."
- καφέ γιατί?
- γιατί είναι γήινο... πατάς γερά στα πόδια σου...

Διαφέρουμε... με έναν μοναδικό τρόπο... μα ο χρόνος μας μαζί μοιάζει με ουράνιο τόξο... Ακόμα κι αν κάποιες φορές δεν ξεχωρίζω τα χρώματα... Ακόμα κι αν κάποιες φορές είναι θολά...

Ο χρόνος... αυτός που είναι έτοιμος να φύγει... μας "μεγάλωσε" ... μα μας έφερε πιο κοντά...
Δεν ξέρω πόσο κοστίζουν μερικά λεπτά ευτυχίας... ξέρω όμως πως αν είχαν χρώμα... θα ήταν κάτι από το κόκκινο μου και το καφέ σου...

Γιατί ο χρόνος παλεύεται μόνο αν υπάρχεις εσύ...