Παραμύθια, ξωτικά, νεράιδες, δράκοι και μάγισσες... Μαγεμένα δάση, ανεξερεύνητες θάλασσες...
Κάπου εκεί ανάμεσα τους και εγώ, χωρις συγκεκριμένο σκοπό... Περιπλανιέμαι και σε αναζητώ...Πότε σε βρίσκω, πότε σε χάνω...Μα συνεχίζω να σε αγαπώ...
Αδεια η ψυχη μου, το δωματιο αδειο και απο το ονειρο μου ακουω καθαριο τον λιγμο σου να λεει ονειρο ητανε... ονειρο ητανε...
|
1 comment:
Όλα συνεχίζονται, όσο και αν θέλουμε να πείσουμε τον εαυτό μας πως κλείνωντας μια πόρτα κλείνεις εκεί το παρελθόν...
Το παρελθόν είναι στιγμές, και καθε μία σε ακολουθεί. Σε ακολουθεί γιατί εκείνες οι στιγμές ήσουν εσύ, έχουν περάσει στα ανυπέρβλητα ενδότερα της ψυχής σου...Και έτσι κάθε καινούρια περιέχει ένα κομμάτι από την παλιά, και αυτά τα κομμάτια είσαι...
Post a Comment