the cycle phenomenon...

Διάχυτες σκέψεις περνάνε από μπροστά μου σαν να τρέχουν σε αγώνα δρόμου με έπαθλο την πρώτη θέση στο μυαλό μου...



Το χρονόμετρο μηδενίζεται και έχουμε νικητή...



"Τελικά, η ζωή είναι ένας κύκλος..."



Ένας τόσο απόλυτος κύκλος που γυρνάει ασταμάτητα...άλλες φορές γρήγορα, με ιλλιγιώδη ταχύτητα και άλλες φορές τόσο αργά που μοιάζει σαν να έχει σταματήσει...Και εγώ, εσύ, εκείνος, εκείνη, αυτοί είμαστε το τρένο που διασχίζει αυτόν τον κύκλο...



Και σε κάθε στροφή του κύκλου δεν ξέρεις τι να περιμένεις...όσες φορές και αν έχεις στροβιλιστεί στην δίνη του, το σημείο που σε αφήνει κάθε φορά είναι διαφορετικό...



Άλλες φορές το τρένο έχει επιβάτες, άλλες φορές είναι άδειο...όπως και να έχει όμως γεμάτο, άδειο...ο προορισμός είναι ίδιος... Απλά κάποιες φορές το τρένο παρεκλίνει της πορείας του γιατί κάποιοι επιβάτες θα κατέβουν, και κάποιοι άλλοι ίσως μπουν... Και στο τέλος, όσοι αντέξουν την δίνη του κύκλου ίσως καταφέρουν να φτάσουν στο προορισμό του τρένου...αλλιώς το τρένο θα φτάσει αδειανό...


Εικόνα που έρχεται στο μυαλό μου...?Το τρενάκι στο λούνα πάρκ...Αυτό το τρελό τρενάκι που από παιδιά λαχταρούσαμε να μπούμε. Που με την παιδική αθωότητα αντιμετωπίζαμε τον φόβο της ιλλιγιώδης του ταχύτητας...και που μεγαλώνοντας το αντιμετωπίζουμε με περίσσιο θάρρος μεν, με αφέλεια ή και υπεροψία δε...

Κάθε διαδρομή με το τρένο και μία διαφορετική συγκίνηση λοιπόν...
Που άλλες φορές την ζούμε μόνοι μας, άλλες την μοιραζόμαστε με συνεπιβάτες...

Και η κατάληξη?Ο προορισμός ?... Η απόλυτη ευθύνη είναι του οδηγού...

Έχω υπάρξει επιβάτης σε τρένα άλλων...και συνεχίζω να υπάρχω...Και δεν ξέρω πόσο θα αντέξω στην δίνη του δικού τους κύκλου...

Όσο για το δικό μου τρένο...?Το οδηγώ μάλλον με γνώμονα το συναίσθημα...και όχι με σκοπό τις λιγότερες απώλειες ως τον προορισμό...Ξέρω...Μην βιαστείς (εσύ που διαβάζεις) να μου πεις ότι είμαι ανόητη...


Γιατί όσες φορές προσπάθησα να βγάλω από πάνω μου το καβούκι των συναισθημάτων μου, πάντα από κάτω κρυβόταν ένα νέο συναίσθημα, μία νέα συγκίνηση και ο κύκλος της ζωής μου απλά άρχιζε πάλι από την αρχή...

...Μάλλον γιατί οι πόρτες του δικού μου τρένου φτιάχτηκαν για να ανοίγουν...

Υ.Γ Ευελπιστώ κάποια στιγμή αυτό το κείμενο να ντυθεί με την μουσική ενός ομώνυμου κομματιού που κάποιος επιβάτης του δικού μου τρένου δημιουργεί αυτή την στιγμη...Μάλλον από εκεί είχα το ερέθισμα...για όλο αυτό...

through my eyes...

Love in December...

so this is love
in the end of december
quiet nights
quiet stars
and i'm here
monday to sunday
cause you're fragile
and i'm weak

so you fall
when the nights grow longer
into sleep
and won't wake up

and i'm here
i'm sitting beside you
and i'll wait until the spring

don't you worry
i'll be there for you
don't worry about me
you know me better than that
don't you worry
i'll be there for you
i'll catch you if you would fall

so you drift
when the days grow colder
away from me
and won't look back
far away
and i can't guide you
but i'm here
til the spring

don't you worry
i'll be there for you
don't worry about me
you know me better than that
don't you worry
i'll be there for you
i'll catch you if you would fall

don't you worry
i'll be there for you
don't worry about me
you know me better than that
don't you worry
i'll be there for you
i'll catch you if you would fall

i'll catch you if you would fall

Babe oh, dream about me…

Νέο σπίτι νέα, νέα καθημερινότητα, νέες συνήθειες…Ένας μήνας με πολλές ανατροπές, εκπλήξεις, καλά και κακά νέα και με αυτή την τόσο γρήγορη και κουραστική μετακόμιση…Παρόλα αυτά το νέο μου σπίτι μοιάζει με επίγειο παράδεισο…

Μονοκατοικία, με πέργκολα και αυλή με χώρο για το σπιτάκι του γκρινιάρη σκύλου μου που είχε πάει διακοπές στην «γιαγιά» μέχρι να μετακομίσουμε...

Αυτή την στιγμή που γράφω βρίσκομαι στην αυλή, αν και δεν έχει αρκετό κρύο έχω βάλει ψιλοχειμωνιάτικα ρούχα έχω ανάψει κεράκια και πίνω κρασί…Κοινότυπο ακούγεται αλλά το απολαμβάνω τα μάλα…Στο background παίζει moby – dream aboyt me…υπέροχο κομμάτι…και στα πόδια μου ο memo να ροκανίζει μανιωδώς το κόκαλό του…Στιγμή ευτυχίας και γλυκιάς μελαγχολίας…

Ακολουθεί το «love in December» εξίσου ατμοσφαιρικό κομμάτι…όλο το compilation του Best Radio – autumn grey είναι τελικά υπέροχο…και ταιριάζει τόσο με την διάθεση μου όσο και με τον καιρό…Άντε και καλό μας χειμώνα λοιπόν και ελπίζω τι νέο σπιτάκι μου να σημάνει νέα αρχή γενικά στην ζωή μου γιατί είναι κάτι που το έχω ανάγκη...