θέλω ένα βράδυ να κλέψω δυο σκέψεις σου...
την πιο φωτεινή και την πιο σκοτεινή...
και να τις βάλω απέναντι την μία στην άλλη...
απόλυτη σιωπή...
δεν με αφήνεις να "ακούσω"?
δεν θέλεις να μου "πεις"...?
από την άλλη οι δικές μου σκέψεις,
μοιάζουν με παιδιά που διασκεδάζουν
σε λούνα παρκ και γελάνε δυνατά...
δύσκολο να μην τις ακούσεις...
ακόμα πιο δύσκολο να μην τις γράψω...
"μεθυσμένα" σε θέλω...
"λογικά" δεν πρέπει...
...
Thursday, October 7, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment