...

Δικλείδα ασφαλείας δεν υπάρχει, και αυτή την στιγμή οι σκέψεις καίνε την ψυχή μου....την κάνουν στάχτη...
Ντόμινο ασπρόμαυρων σκέψεων...και ο χρόνος στην κλεψύδρα του μυαλού μου έχει εξαντληθεί...

Θυμός ή απογοήτευση?

ουσ α θυμός [θi'mos] εσωτερική ταραχή με βίαιες αντιδράσεις
ουσ θ απογοήτευση [apoɣo'itefsi] συναίσθημα παραίτησης

Μου θύμωσα ακόμα μία φορά... με απογοήτευσα ακόμα μία φορά...
Γιατί δεν κατάλαβα...δεν προέβλεψα...δεν ψυχαναιμίστηκα...
Γιατί ακόμα πιστεύω στους "ανθρώπους" ...

ουσ α άνρωπος - άνω θρώσκω κοιτάω ψηλά

Δεν ξέρω τι με ενοχλεί πιο πολύ... που κολυμπάω σε μία λίμνη με "σκατά" και κάνω πως δεν
"μυρίζω", δεν "σιχαίνομαι" ή που δεν κάνω τίποτα για να βγω από εκεί?

Κοιτάω γύρω μου...

...όμορφες καλοφτιαγμένες "σημαδούρες" επιπλέουν καμαρωτές, έτοιμες να
με "βοηθήσουν" να βγω προς τα έξω...
Άλλες φορές μοιάζουν με νούφαρα, αλλά μόλις τα πλησιάζω μεταμορφώνονται σε δίνες
και με ρουφάνε μέσα...ακόμα πιο βαθιά...ακόμα πιο κάτω...

Και ο βυθός δεν είναι όμορφος πια... τον έχουν βρωμίσει με τα απόβλητα τις ψυχής τους...
και το δικό μου "φίλτρο" μπούκωσε...δεν μπορεί να τον καθαρίσει...

Κουράστηκα...

Δεν αντέχω τον εαυτό μου...γιατί καταλαβαίνει τις "σιωπές" των άλλων...έτσι απλά...
Τα "ίσως" τους ... και δεν ζητά εξηγήσεις...
Απλα κάνει αυτές τις σιωπές λόγια...ενός μελαγχολικού τραγουδιού...και τραγουδά...
Μέχρι τελικής πτώσης... μέχρι να αποκοιμηθεί η ψυχή μου πάνω σε ένα λευκό παιδικό
μαξιλάρι...και να τα ξεχάσει όλα...

Έχω ανάγκη από ένα "ναι" ή ένα "όχι... όσο απόλυτο κι αν είναι αυτό...
Όσο κι αν με τρομάζει...
Αυτό ήταν κάπου εδώ...

i ' m finished making sense...