Ο χρόνος...

Τελευταία έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου... Με έναν μαγικό (μα περίεργο) τρόπο πέρασαν 9 μήνες... Γεμάτοι μήνες... με άπειρα και ποικίλα συναισθήματα...

Κάποιες στιγμές ευχήθηκα ο χρόνος να σταματήσει... Να ρίξει άγκυρα στο ρολόι της ζωής μου, να συντονιστεί με τους χτύπους της καρδιάς μου και να γίνει χρώμα...

Εκείνο το βαθύ κόκκινο ...  Του αίματος... Να θέλω ο χρόνος να είχε χρώμα κόκκινο... τι τρελό!!!

Και εσύ? Σε ρωτάω...

-αν ο χρόνος είχε χρώμα,τι θα ήταν?

-"καφέ..."
- καφέ γιατί?
- γιατί είναι γήινο... πατάς γερά στα πόδια σου...

Διαφέρουμε... με έναν μοναδικό τρόπο... μα ο χρόνος μας μαζί μοιάζει με ουράνιο τόξο... Ακόμα κι αν κάποιες φορές δεν ξεχωρίζω τα χρώματα... Ακόμα κι αν κάποιες φορές είναι θολά...

Ο χρόνος... αυτός που είναι έτοιμος να φύγει... μας "μεγάλωσε" ... μα μας έφερε πιο κοντά...
Δεν ξέρω πόσο κοστίζουν μερικά λεπτά ευτυχίας... ξέρω όμως πως αν είχαν χρώμα... θα ήταν κάτι από το κόκκινο μου και το καφέ σου...

Γιατί ο χρόνος παλεύεται μόνο αν υπάρχεις εσύ...