"...εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι..."

Είμαι εκπαιδευμένη λοιπόν...

Υ.Γ. i am back for good...

weekend ανασυγκρότησης...

Ανασυγκρότηση σκέψεων, πράξεων, συναισθημάτων και δεδομένων...

Αρκεί ένα weekend?

Αρκεί...

αρκεί να είσαι εκπαιδευμένος...

Anema E Core ...

...άνεμα (ψυχή) και καρδιά...

Μυρίζει Χριστούγεννα...

Τελευταία Παρασκευή του Νοέμβρη και μπαίνουμε αισίως σε χριστουγεννιάτικο πνεύμα!!!

I need this...

Πάντα μου άρεσαν τα Χριστούγεννα αν και μου προκαλούσαν μία γλυκιά μελαγχολία...

Λατρεύω τα φωτάκια, τα γλομπάκια και κάθε λογής στολίδι... Αν και στο σπίτι μου αποφεύγω τις υπερβολές, αναφορικά στον χριστουγεννιάτικο στολισμό, δεν μου πάνε αισθητικά στο μάτι βλέπεις... όταν βλέπω στολισμούς τύπου 80's λατρεύω!!!

Πανδαισία χρωμάτων σε κιτς βαθμό και πλαστικοί Άγιοι Βασίλιδες να κρεμιούνται από τις σκεπές...τάρανδοι στις αυλές παρέα με ξωτικά!!! Τα λατρεύω γιατί πολύ απλά οι κάτοχοί τους τα απολαμβάνουν σαν μικρά παιδιά!!!

Εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό...

Δεκέμβριος 2001 στο Λονδίνο... Στολισμένο και γοητευτικό όπως πάντα... Εγώ κάπου στα 23 φοιτήτρια... Περπάτημα...πολύ περπάτημα στους δρόμους του Λονδίνου... Μυρωδιές από μαλλί της γριάς και από καραμελωμένα φυστίκια που πουλάνε πλανώδιοι στην Oxford Street...

Παιδάκια και μεγάλοι με κομμένη ανάσα έξω από την βιτρίνα του Hamleys του πιο όμορφου παιχνιδάδικου που έχω δει ποτέ...

Η πιο ωραία ζεστή σοκολάτα ever στο La apogee, χωμένο κάπου στην Leicester Square...

Θα μπορούσα να αραδιάσω απίστευτες λεπτομέριες και εικόνες που έρχονται στο μυαλό μου, αλλά ίσως καταντήσω γραφική...

Τα Χριστούγεννα εδώ...? Πάντα όμορφα... Μαζεμένοι όλοι σε ένα σπίτι η οικογένεια μου και οι λοιποί συγγενείς... Ένα παλιό πικάπ της θείας με ένα δίσκο παλιό 30ετίας να παίζει "΄πάει ο παλιός ο χρόνος" ή να προσπαθεί να παίξει... :-)))

Πολλά δωράκια, ανούσιας αξίας , άλλες φορές αστεία, άλλες φορές γλυκά και τρυφερά!!!

Αν μη τι άλλο αν τα Χριστούγεννα μου είναι όμορφα τα οφείλω στην περίεργη, αρκετά τρελούτσικη και multi culti οικογένειά μου...

Μπιριμπούδες θείες, want to be δημοσιογράφος θείος, πρώην απόστρατος άλλος θείος, μπαμπάς ερασιτέχνης οινοποιός να κάνει αλχημείες με τα κρασιά του, μαμά μεγάλος ήρωας (αντοχές τρελές) , ανήψια που μεγάλωσαν απότομα και γρήγορα και μου θυμίζουν ότι μεγάλωσα και εγώ, και ξαδέρφια... χμμμ...Ξάδερφος tv persona, αδερφός πάλαι ποτέ ποδοσφαιριστής, ξαδέρφη εκ ισπανίας με ισπανό άντρα της, και λοιποί συγγενείς με αλλοδαπούς συντρόφους!!!

Και να μην ξεχάσω και μερικές καλές φίλες που θεωρούνται οικογένεια εδώ και χρόνια...Αφού μας αντέχουν!!!

Ω ναι... that's my family... Μία συνάντηση αρκεί για να σας πείσει ότι το πρόγραμμα της Nova είναι φτωχό μπροστά μας!!!

N for November...

Μόνο sweet δεν ήταν αυτός ο Νοέμβριος,

αλλά η ομώνυμη ταινία εξακολουθεί να είναι

από τις αγαπημένες μου...

:-)))

As if i could kill time without injuring eternity...

Γίνεται ? ... Δεν γίνεται...

manual needed

Νομίζω πως η συγκεκριμένη εικόνα θα έπρεπε να συνοδεύει κάθε αρσενικό από την στιγμή που γεννιέται...

Ω ναι! Η μαγεία του να προσπαθήσεις να καταλάβεις πως σκέφτονται οι άντρες είναι αδιαφιλονίκητα η μεγαλύτερη απόλαυση και ταυτόχρονα τυραννία για τις γυναίκες!!!

Διότι ως γνωστών οι γυναίκες συνοδεύονται εκ γεννήσεως τους από τον λεγόμενο μαζοχισμό!!! Δεν ξέρω αν είναι θέμα dna ή επίκτητος παράγοντας αλλά είναι χαρακτηριστικό μας γνώρισμα!!!

Θα βιαστούν τα αρσενικά να πουν ότι κάτι ανάλογο ισχύει και από την μεριά τους. Ό,τι αδυνατούν να καταλάβουν τις γυναικείες αντιδράσεις... Δεν θα διαφωνήσω...

Εξάλλου darlings "it takes two to tango" ...!!!

Εδώ ταιριάζει πάλι το γνωστό θέμα "πομπού και δέκτη" ... το λάθος γίνεται κάπου στο ενδιάμεσο αυτών!!!

Nevermind... μεσημεριανές σκέψεις μίας "κακοδιάθετης" και άρρωστης μπλόγκερ

'Εμεινα σπίτι...

Έμεινα σπίτι... Μου ήταν αδύνατο να σηκωθώ το πρωί... Πόναγε το κεφάλι, ο λαιμός μου, πυρετός και βήχας... Η ίωση μου χτύπησε την πόρτα... Σήμερα κατάλαβα πόσο άγχος έχει η ζωή μου. Το τηλέφωνο δεν σταμάτησε να χτυπάει...Καλύτερα να είχα πάει δουλειά...

I really need to find a way to relax...

Άνοιξα λίγο την τηλεόραση, τα γνωστά κλασικά πρωϊνιάτικα σκουπίδια...Έβαλα λίγο μουσική...λίγο facebook...λίγο χουζούρεμα...

Και έφτασε 3.43 το μεσημέρι χωρίς να "ξεκουραστώ" ...

Γκρινιάζω πάλι...i know...

I feel lost... για κάποιο λόγο...

Whatever, I 'll be back, as always...

face off ...

Να ξεφορτωθώ όλες τις μαλακίες από το μυαλό μου,

όλες τις αρνητικές σκέψεις, καταστάσεις και άγχη.

όλα όσα με εκνεύρισαν, με στεναχώρησαν.

Δεν τα θέλω σήμερα...Δεν τα έχω ανάγκη...

Να βάλω το χαμόγελό μου, την καλή μου διάθεση, παρέα με τον

κλασικό ενθουσιασμό μου, και το χιούμορ που με διακρίνει

και να βγω εκεί έξω και να δω πως θα συνεχιστεί

το "όνειρο" και η "πραγματικότητα" μου...

Καλημέρα μας...

A' class lies ...

"...Lies, whispered sweetly in my ear..."

Προσπαθώ να καταλάβω την ανάγκη κάποιου να πει ψέματα... Ή απλά να μην πει τίποτα...Συμπεριλαμβανόμενου και του εαυτού μου... Στιγμιαία σκέφτομαι πως κάποιες φορές η παραποίηση της αλήθειας ίσως μας βγάζει από την δύσκολη θέση...

Το έχω κάνει...Το έχω εισπράξει... αλλά τελικά το αποτέλεσμα είναι zero!

"Είπα ψέματα γιατί :

α. δεν ήθελα να τον/την πληγώσω. Καλύτερα να μην ξέρει...

β. γιατί δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελα και μου αγόραζα χρόνο έτσι

γ. δεν ήθελα να βρεθώ σε δύσκολη θέση, γιατί να χαλαστώ βρε παιδί μου "

Η απάντηση...?

Ξέχασα να βάλω το δ. όλα τα παραπάνω

Απάντηση κλασικά επιλεγμένη από όσους δεν παραδέχοντια ότι θα απαντούσαν το γ.

Τελικά δεν ξέρω...και μάλλον δεν θα καταλήξω ποτέ...

Λέμε ψέματα στους άλλους ή στον εαυτό μας???

Η πιο επιτυχημένη αποτυχία μου...

Κάπου το διάβασα και μου άρεσε...Και κλασικά με έβαλε σε σκέψεις...



Ήταν ενδιαφέρουσα η ανασκαφή για την ανεύρεση της δικής μου πιο επιτυχημένης αποτυχίας!!!

Μεγαλοπρεπής και βαρύγδουπη όπως άλλωστε της πρέπει :-) ...

dial my life...

Κάποιες φορές ένα απλό τηλεφώνημα αρκεί...
Κάποιες άλλες είναι απλά περιττό...

άτιτλο...

Κάποιες φορές είναι τόσα αυτά που θέλω να πω...αλλά δεν βρίσκω τον τρόπο... έτσι νόμιζα τουλάχιστόν...Τελικά δεν είναι θέμα τρόπου...απλά κάποιες φορές κάποια λόγια πρέπει να μείνουν ανείπωτα...

Τα λόγια είναι περιττά...

Να χαθώ στην μυρωδιά σου, να χωρέσω στ' όνομα σου...

Διαμπερές φιλί...

Ακαθόριστες εικόνες...

Ανείπωτα συναισθήματα...

Παιχνίδια εγωισμού...

Δεύτερες σκέψεις...

Και ξανά από την αρχή...

μισοδαγκωμένο ζαχαρωτό...

Συναισθήματα που μοιάζουν με μισοδαγκωμένα ζαχαρωτά...

Πόση ώρα έκανες να ξετυλίξεις την κορδέλα?να ανοίξεις το κουτάκι?

Και πως ένοιωσες όταν το λαχταριστό ζαχαρωτό σου ήταν ήδη μισοδαγκωμένο???

whatever...

sunny sunday...

Time for coffee and good friends...

Me, myself and I...

Να μην περιαυτολογίσω αλλά και "οι τρεις μας" είμαστε υπέροχες... Για εμένα λέω ναι... Και για την κουκουρούκου, και για την ευαίσθητη-γλυκιά και για την κυκλοθυμική πλευρά μου!!!
Me, myself and I λοιπόν και δεν θα έλεγα ότι είμαι εύκολος άνθρωπος... Αντιθέτως... Απλά η ικανότητα μου να προσρμόζομαι εύκολα μάλλον βοηθάει!!!

Είναι στιγμές που το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας στην δική μου περίπτωση "τρέχει ανεξέλεγχτο στους δρόμους, σαν να έχει πάρει το πιο ωραίο δώρο του κόσμου!!!"...

Άλλες στιγμές που ευαισθησία μου μοιάζει με παλιό κόσμημα παρατημένο σε μία βιτρίνα με φο μπιζού!!! (άραγε καταλαβαίνει κανείς την διαφορά???)

Και εκείνες τις άλλες στιγμές που ο κυκλοθιμισμός μου έχει γλυκόξινη γεύση για όποιον τολμήσει να τον δοκιμάσει...

Ξαναδιαβάζω όσα έγραψα...

Me, myself and I... πόσο κλισέ ατάκα ? (δεύτερες σκέψεις)

impossible is nothing...

Wishful thinking? Ή απλά γεγονός...?
Το ακατόρθωτο είναι τόσο ελκυστικό τελικά...που γινεται κινητήριος δύναμη για να σε φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα?

What's my impossible?


I won't tell... Try to read my mind if you can...

What about your impossible?????

don't forget to ...

anche io...

Η αγάπη είναι αισθητή μόνο όταν εκείνος που έχεις απέναντί σου
σε κάνει να την βλέπεις έτσι...
...''Θέλω να σε ζήσω''...

blending together...

you and me... blending together...

nevada driving...

Nevada driving που λέει και το μαρινάκι...

(απλά μου άρεσε η φωτογραφία και την πόσταρα...)

Με ποιο όνειρό σου θα μπορούσες να ανταλλάξεις ένα φόβο σου?

Υπάρχει απάντηση? Αν ναι, μάλλον τότε δεν την έχω ακόμα βρει...

strawberry feelings...

Passionate feelings...
red like a strawberry...
strong like a big old tree...
Let me be the butterfly...
and i promise that we'll fly away together...

you can always make me smile...

Δεν μπορώ να κοιμηθώ...Θέλω αγκαλιά και κουβερτούλα fleeze...