...

Ακόμη μία αυτοκινητάδα...μοναχική...αυτή την φορά...

Όμορφη η Αθήνα τη νύχτα...Μαγευτικός ο Πειραιάς...

Κατάληξη? Κάπου εκεί στην Πειραϊκή για ακόμα μία φορά...

Εκεί στα ξύλινα σκαλιά...

Με την θάλασσα στα πόδια και τον αέρα να χαιδεύει το πρόσωπο...

Το ipod στα αυτιά, εξαφάνισε μαγικά όλους τους παράταιρους ήχους...

Σοκολάτα παυλίδης κεράσι...για να γλυκάνει την γεύση των σκέψεων μου...

Δεν ξέρω τι περίμενα...Δεν ξέρω ποιον περίμενα...

Ξέρω μονάχα ότι δεν ήρθε κανείς...

Εγώ αντίκρυ σε μένα...

Και η σιωπή να κάνει πάρτυ...

Μπορείς να ξορκίσεις τις σκέψεις...?

Μπορείς να πνίξεις τις λέξεις...?

Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ...Ή μήπως δεν θέλω?

Rewind σκέψης...

Εγώ αντίκρυ σε σένα...

Μπορείς να διαβάσεις τις σκέψεις?

Ή θα πρέπει να σου πω με λέξεις?

Δεν μπορείς?Ή μήπως δεν θέλεις?

Pause σκέψης...

Feelings...keep them refrigerated for a while...

Is it possible?

Impossible is nothing...

Nothing is not impossible...