a stranger to my eyes...

Πόσο εύκολο είναι τελικά να βάλεις στην ζωή σου έναν "άγνωστο"?

Να του δώσεις εξέχοντα ρόλο και εκείνος να τον δεχτεί?

Παλιότερα θα σου έλεγα ότι δεν είναι "τραγικά δύσκολο", ειδικά αν

το timing μοιάζει σωστό...

Πια θα πω ότι δεν είναι "τραγικά εύκολο"!!!

Οι ανοχές μας, οι αντοχές μας, τα θέλω, τα πρέπει, τα ναι και τα όχι μας έχουν αλλάξει...

Εγώ έχω μάθει να περνάω καλά με την πάρτη μου και ο "κάθε εσύ" ζωή και κότα με την δική σου πάρτη...

Καμιά φορά με φοβίζει το πόσο αυτάρκης είμαι...

Καμιά φορά, ένα βράδυ, ένα χάδι, ένα αλλιώτικο βλέμμα είναι αρκετό για να μου θυμίσει

ότι είμαι τόσο αυτάρκης όσο και ώσπου ο "κάθε εσύ" να μπορείς να ανακατέψεις την ψυχή μου και να την πάρεις με ένα φιλί...

Με ενοχλεί επίσης...που εικονοποιώ τα πάντα...Με εκνευρίζει μην σου πω...

Γιατί η εικονοποίηση δημιουργεί αναμνήσεις και προσδοκίες...και δεν ξέρω αν τις θέλω...

Τώρα τουλάχιστον...

Πφφφ...Γκρίνια και κρεβατομουρμούρα με αποδέκτη το blogaki μου...

Αυτά είναι... Το βιονικό χέρι λείπει μόνο για ασταμάτητο χάιδεμα μαλλιών και μετά

όλα "μέλι γάλα"...