here comes the rain again...

αέναες αναζητήσεις

δίνουν νόημα στις νύχτες...

αδειάζω τον εαυτό μου

σε μερικές ψηφιακές γραμμές και με

ξαναγράφω από την αρχή...

παύση.

τραγούδι στο repeat...

ο κέρσορας αναβοσβήνει...

στιγμιαία σκέψη : was it a bad timing?

αναθεματισμένος χρόνος...

το σύμπαν παίζει τα παιχνίδια του...

και αυτή την φορά δεν έχω τρόπο να σου πω

για το πόσο "μπούρδες" είναι αυτά που λέει ο Coelho

απλά και μόνο για να μου αποδείξεις το αντίθετο...

δεν υπάρχει πια συνοχή στις ψηφιακές γραμμές μας,

δεν μοιάζουν οι διάλογοι σαν από βιβλίο...

και δεν ξέρω τι με ενοχλεί πιο πολύ...

που δεν ξέρω? ή που νομίζω ότι ξέρω?

παύση.

μάλλον με ενοχλεί που ψάχνω να βρω τι έλεγαν

τα "ψιλά γράμματα" κάπως καθυστερημένα...

και γιατί ακόμα μία φορά δεν τους έδωσα την πρέπουσα σημασία έγκαιρα...