όλα είναι κύκλος...

Για άλλους μεγάλος, για άλλους μικρός...Και όταν μπεις στην δίνη του, πολύ δύσκολα αλλάζεις φορά...Δεν ξέρω αν φταίει η ταχύτητα, ή η αδρεναλίνη που ξεχειλίζει από μέσα σου, καθώς έχεις πάρει φόρα και στροβιλίζεσαι...δεν ξέρω αν έχει νόημα να κλείσεις τον κύκλο νωρίτερα από τότε που του αρμόζει...

Ξέρω μόνο ότι ο κύκλος του καθενός μας κάποιες φορές κρατάει περισσότερο ίσως από όσο αντέχουμε..και κάπου εκεί ψάχνεις να βρεις τις παράπλευρες απώλειες...

Μα ούτε αυτό τελικά έχει νόημα...Τους κύκλους μου τους "έζησα" μέχρι και την τελευταία τους στροφή, χωρίς φόβο, μα με πολύ πάθος...Γιατί έτσι είμαι εγώ...Και κάθε φορά χαμογέλαγα...Γιατί λατρεύω αυτή την κυκλική φορά της ψυχής μου...Ακόμα κι αν κάποιες φορές ζαλίσει τελειωτικά το μέσα μου και ισοπεδωτικά με βγάζει εκτός πορείας...

Κάπου εδώ, νιώθω ότι ένας ακόμα κύκλος μου ολοκληρώθηκε...Λίγο βίαια (σκέφτομαι), μα έτσι του έπρεπε να γίνει...Χαμογελάω... Και όπως κάθε φορά έτσι και τώρα, βάζω τρεις τελίτσες...

και σας χαιρετώ... για πόσο? για όσο...

Μέχρι να μοιραστούμε λοιπόν τον επόμενο κύκλο μου... θα μου θυμίσω... πως η οδός ονείρων φτιάχτηκε για να κάνει παρέα στο "μέσα" μου... όταν αυτό δεν βρίσκει διέξοδο σε λόγια...