Ζω σε ένα ψέμα, ένα ψέμα που έχω αναγνωρίσει και που έχω αντιληφθεί.Δεν φεύγω όμως και δεν ξέρω γιατί...Παρατηρώ τα γεγονότα σαν να μην συμβαίνουν σε εμένα...
Το ψέμα μου είσαι εσύ...Τόσο σκληρό, τόσο βαθύ, τόσο αναπόφευκτα δύσκολο.Το ψέμα σου είναι τα πάντα...
Τελικά δεν είχε καμία σημασία το πόσο σε αγάπησα...Σου χάρισα απλόχερα τα όνειρα μου, τις σκέψεις μου, τα θέλω μου...όχι γιατι ζήσαμε κάτι πολύ ιδιαίτερο, αλλά γιατί σε έκανα κομμάτι μου...Έγινα η φίλη σου, η μάνα σου, η γκόμενα σου όταν αυτό είχες ανάγκη και ο άνθρωπος σου γιατί αυτό ήθελα να είμαι για σένα...
Κάθε φορά που ένιωθα πως κάποιος σε αδικούσε γινόμουν ασπίδα για να διώξω μακρυά οτιδήποτε κακό. Σε αγάπησα χωρίς να σκεφτώ τι θα πάρω πίσω...Σε αγάπησα, απλά, έντονα, ερωτικά, ανθρώπινα, φιλικά μα πάνω από όλα ειλικρινά...Δεν ξέρω αν ποτέ καταλάβεις...Δεν ξέρω αν τελικά έχει σημασία για σένα...Έχει για μένα όμως...Και αυτό το βράδυ κάπου ανάμεσα σε ένα πακέτο τσιγάρα και ένα ξεχασμένο μισογεμάτο μπουκάλι βότκα έδωσα όρκο στον εαυτό μου να τελειώσει ό,τι τελειώνει...
Φεύγω, φεύγω κάθε μέρα φεύγω...Μετρώ, μετρώ όλο πιο μακρυά...Φεύγω, φεύγω τόσα χρόνια φεύγω, στην καρδιά μου όλο πιο κοντά...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Γιατί, γλυκιά μου, τόση απογοήτευση; Η ζωή είναι τόσο μικρή και τόσο όμορφη... Τόσο δόσιμο να πάει χαμένο; Μετά την τελευταία ρουφηξιά, κάνε ένα περίπατο να ρουφήξεις και λίγο καθαρό αέρα. Καλό θα σου κάνει...
Μην απελπίζεσαι.
Η ζωή είναι όμορφη...Δεν το ξεχνώ, απλά και τις άσχημες στιγμές μου τις ζω στο έπακρο...Αυτομαστίγωμα το λέω εγώ...Κοιτάς μέσα σου, έξω σου, γύρω σου και κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι το λάθος...Πονάς,πονάς,πόνάς...πονάς...Λυτρώνεσαι...Έγώ απλά έχω ακόμη δρόμο...Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...Και για το ότι με συμπεριέλαβες στις περιπλανήσεις σου...
Έτσι δεν είναι; Έτσι δεν ΄ηταν πάντα;
Μια εμπειρία ακόμη λοιπόν...λέει ο ποιητής...
Θυμήσου να σε πάω να τον ακούσεις.....μόνο τότε μπορείς να νοιώσεις την κάθε του λέξη....
Φιλί....και μια αγκαλιά ΝΑΑΑΑΑΑ!
Ναταλία μου σε ευχαριστώ...και για το φιλί και για την αγκαλιά...Μια εμπειρία ακόμα λοιπόν...Ακριβώς...Έτσι ήταν και θα είναι πάντα...
Σε ευχαριστώ...
Ελπίζω κι εύχομαι γρήγορα να το ξεπεράσεις. Αυτομαστίγωμα γιατί; Είναι ανάγκη; Αγνάντεψε τα όμορφα που υπάρχουν γύρω σου.
Σ' ευχαριστώ κι εγώ που μ' έκανες προορισμό τα ταξίδια σου!
poso poli me aggikses!!!exw viwsei kati paromoio...de to ekswterikeusa pote mou..
s'euxaristw!!!
Post a Comment