Οι άνθρωποι αλλάζουν, μεγαλώνουν, σκληραίνουν...Τα θέλω τους, τους παραπλανούν και ξεχνούν τον πόνο, την απογοήτευση,τις άσχημες στιγμές και όσο καλά και αν ξέρουν την διαδρομή ξανακάνουν το λάθος.
Δεν ξέρω ανώνυμε αναγνώστη αν αναφέρεσαι στο πρόσωπο μου, ή γενικολογείς συμπάσχοντας, αλλά 2 λάθη δεν κάνουν ένα σωστό... Οπότε...
Εζησα δυνάτα ενάν ερωτά που μάλλον τον είχα πολύ ανάγκη,δεν το πείμενα απλά έτυχε .Εξιδανικευσα τα συναισθηματα μου και αυτά που εζησα πιστευα πως ήταν κοινα.Ετσι μου ελεγε, αλλά ποτέ δεν το έδειχνε. Μόνο στα μηνυματα του χωρισμού το ένιωθα. Πιστευά πως ητάν καρμική αγάπη με μοναδική χημεια ....Εκανα τα παντα γιανα ξαναδεσουμε αλλά οταν ειμαστε μαζι τασυναισθήμτα του να είμαστε χώρια είναιπιο δυνατά καταλαβαίνεις? Μηπως επειδη πονεσα πολύ και ίσως ανεπανόρθωτα να άλλαξα? Αξιζει? ετσι έλεγα, Το πάθος για μένα ήτανζωή.Αυτο φοβάμαι κενή ζωή καποιας ηλικίας ρις φλόγα.Η που αναψε τότε μεγαλωσε πολύ με εκαψε , και φοβαμαι τις σταχτες της.
5 comments:
...se ezisa k ponesa poli...akoma ponaw...
thelw omws na se zhsw ksana..
Οι άνθρωποι αλλάζουν, μεγαλώνουν, σκληραίνουν...Τα θέλω τους, τους παραπλανούν και ξεχνούν τον πόνο, την απογοήτευση,τις άσχημες στιγμές και όσο καλά και αν ξέρουν την διαδρομή ξανακάνουν το λάθος.
Δεν ξέρω ανώνυμε αναγνώστη αν αναφέρεσαι στο πρόσωπο μου, ή γενικολογείς συμπάσχοντας, αλλά 2 λάθη δεν κάνουν ένα σωστό... Οπότε...
"Anonymous" μήπως... λέω μήπως... αν ήσουν "Eponymous", είχες περισσότερη τύχη στα αισθηματικά; :-D Keep walking πάντως... follow you heart! Υ.Γ. Σε βλέπω "Anonymous Alcoolikous" στο τέλος... :-P
...keep walking outws i allws...de mporeis na kaneis k alliws...
les telika 2 grammata na kanoun ti diafora..?
oso gia to anonymous alcoolikous de me vlepw..de goustarw mia to alkool...
Εζησα δυνάτα ενάν ερωτά που μάλλον τον είχα πολύ ανάγκη,δεν το πείμενα απλά έτυχε .Εξιδανικευσα τα συναισθηματα μου και αυτά που εζησα πιστευα πως ήταν κοινα.Ετσι μου ελεγε, αλλά ποτέ δεν το έδειχνε. Μόνο στα μηνυματα του χωρισμού το ένιωθα. Πιστευά πως ητάν καρμική αγάπη με μοναδική χημεια ....Εκανα τα παντα γιανα ξαναδεσουμε αλλά οταν ειμαστε μαζι τασυναισθήμτα του να είμαστε χώρια είναιπιο δυνατά καταλαβαίνεις? Μηπως επειδη πονεσα πολύ και ίσως ανεπανόρθωτα να άλλαξα? Αξιζει? ετσι έλεγα, Το πάθος για μένα ήτανζωή.Αυτο φοβάμαι κενή ζωή καποιας ηλικίας ρις φλόγα.Η που αναψε τότε μεγαλωσε πολύ με εκαψε , και φοβαμαι τις σταχτες της.
Post a Comment