Κατεβαίνοντας την Ανδριανού...και κοιτάζοντας κατάματα τον υπέροχο ήλιο κατευθήνθηκα προς το Μοναστηράκι...Οι μυρωδιές, οι άνθρωποι, ο ήλιος, οι εικόνες γύρω μου...όλα συνηγορούσαν στο χαμόγελο που είχε σχηματιστεί στο πρόσωπό μου.
Σταμάτησα σε μία gellateria και πήρα παγωτό καϊμάκι με βύσσινο...Κάθησα δίπλα σε ένα τεμπέλικο σκυλί που λιαζοταν έξω απο τον σταθμό, μαζί με δεκάδες αγνώστους...
Οι κυριούληδες με τις τσάντες και τα πορτοφόλια "me and my monkey" ήταν εκεί οπως πάντα...Ακούνητοι, ανέκφραστοι σαν σκουρόχρωμοι βούδες, περίμεναν τον επόμενο πελάτη...
Ο ήλιος γλυκός, φωτεινός, ζεστός...
Η ακρόπολη όμορφη όπως πάντα...μεγαλοπρεπής...
Ο θόρυβος του τρένου, μελωδία...
Κατεύθασε καλή παρέα, γεύση κρύου καφέ...και ανέμελες συζητήσεις...Το κυριακάτικο πρωϊνό έγινε σούρουπο και ούτε που το κατάλαβα...Ο χρόνος περνάει υπέροχα γρήγορα όταν απολαμβάνεις τις στιγμές σου και δεν τις μπουκώνεις με σκέψεις και ανούσια λόγια...
Ώρα για επιστροφή...
θέλω και αύριο να έχει ήλιο...θέλω και αύριο να "γεμίσω" με Αθήνα...
No comments:
Post a Comment