γίνομαι εσύ και στροβιλίζομαι γύρω μου...
δεν ξέρω τι βλέπω...δεν ξέρω τι νιώθω...
ξέρω μονάχα πως μου θυμίζεις εμένα...
κι αυτό είναι από μόνο του τόσο δυνατό...
Αδεια η ψυχη μου, το δωματιο αδειο και απο το ονειρο μου ακουω καθαριο τον λιγμο σου να λεει ονειρο ητανε... ονειρο ητανε...
|
No comments:
Post a Comment