"Αν"
Ο φόβος γινόταν αγκαλιά...
Το δάκρυ γινόταν χαμόγελο...
Κάθε σιωπή γινόταν μια γλυκιά λέξη...
Και κάθε "όχι" γινόταν "ναι"...
Τότε όλα μας τα "ΑΝ" θα έπαιρναν φόρα και κουτρουβαλώντας χαρωπά εκείνη την μεγάλη κατηφόρα της αγάπης, θα γίνονταν ένα τεράστιο "ΝΑ" και θα άλλαζαν ετούτο τον κόσμο...
Μα... θαύματα δεν γίνονται... παρά μόνο αν τα πιστέψεις...ακούς?
Κανένα "φύγε" δεν άλλαξε τον κόσμο, κανένα "όχι" ...
Όλα τα "ναι" τούτου του κόσμου στα χαρίζω απλόχερα...ακούς?
Γιατί πιστεύω...ακούς?
Κανένας φόβος...κανένα σκοτάδι, καμιά σιωπή... Μόνο εγώ & εσύ, ακούς?
Γιατί...? Μην με ρωτάς, δεν ξέρω να σου πω...
Ξέρω μονάχα πως εκείνες τις στιγμές που φοβάσαι, φοβάμαι και εγώ...
Μα δυο φόβοι μαζί γίνονται ένας και παλεύονται πιο εύκολα, ακούς?
"ΑΝ" η αγάπη αρκεί ... Σε αγαπάω από το πιο βαθύ πηγάδι, μέχρι το πιο μακρινό αστέρι...
όπως λένε οι παιδικές ψυχές...
Σε αγαπάω, ακούς?
Κι αν όλα μας τα "αν" δεν γίνουν ποτέ "να"
θα τους δώσουμε εμείς μια σπρωξιά να αρχινίσουν να κουτρουβαλάνε...
Ακούς?
3,2,1 ... ε για μόλα...