άτιτλο...

Να βραχεί η ψυχή,

να στεγνώσουν οι σκέψεις...

πόσο ακόμα θα αντέξεις

της καρδιάς τον ρυθμό?

Να φυσήξει ξανά,

χίλιους άνεμους λέξεις

μην τρομάξεις, μην τρέξεις

μείνε εδώ αν αντέξεις

και τραγούδησε πάλι

της καρδιάς τον σκοπό...

Μα αν αυτό σε φοβίσει

και η νύχτα θυμίσει

όνειρο όμορφο μα σκοτεινό,

μείνε εδώ και θυμίσου

πως θα είμαι μαζί σου,

το φιλί μου δανείσου

γίνε δάκρυ και αφήσου

στις καρδιάς τον παλμό...