δεν υπάρχουν όροι...
ούτε όρια...
άτυπη συμφωνία...
από τι προσπαθείς να ξεφύγεις άραγε?
από εσένα...?
και τι ψάχνεις να βρεις?
αυτό που ήσουν?
τόσο πολύ σε έχουν λεηλατήσει?
δεν ψάχνω για λάφυρα...με αφήνουν παγερά αδιάφορη...
δεν διεκδικώ...το βρίσκω βαρετό και ανούσιο...
δεν μοιάζω με τα γνώριμα σου πρόσωπα...
κι ας ακούγεται ματαιόδοξο και αφελές...
κρατάω δίκοπο μαχαίρι...αλλά είναι το μοναδικό μου "'οπλο"...
έτσι όπως στο φανέρωσα εξ αρχής...
δεν κρύβει κάτι άλλο...
δεν μεταμορφώνεται...
απλά είναι τα πράγματα...
εκνευριστικά επίμονη είμαι...
και αμετανόητα παιδί...
λιχούδικο παιδί που βούτηξε το χέρι στο βάζο με το γλυκό
και επειδή του απαγόρεψαν να δοκιμάσει ξανά
γκρινιάζει...
εγωιστικό?ίσως...και δεν το κρύβω...
αλλά αληθινό...
δεν έχει δεύτερες σκέψεις...
δεν κρύβει παγίδες...
μονόπρακτος διάλογος με διάχυτη γκρίνια...
:-)))
that's me...
Υ.Γ. τραγικά εγωιστικό post...
ποια είσαι εσύ κυρία μου που νομίζεις ότι όλα γυρίζουν γύρω σου
(παραμιλώντας με κράζω)
1 comment:
απλά τέλειο!!!!!
Σαν παιδί που βούτηξε το χέρι του μέσα στο βάζο με το γλυκό και του απαγόρευσαν να ξαναδοκιμάσει....:(
Post a Comment