my magic wand ...

Μαγικά ραβδιά, θρόνοι, αυλικοί, αμπάρια, πειρατές, μαγικοί ζωμοί ... Θα μπορούσα να αραδιάσω κι άλλους παρόμοιους χαρακτηρισμούς με λέξεις που για πολλούς που με διαβάζουν, ίσως να μην σημαίνουν τίποτα...αλλά νομίζω θα επικεντρωθώ...σε μία από αυτές...

"μαγικό ραβδί"...

Άλλα παιδάκια είχαν τον φανταστικό τους φίλο, άλλα είχαν συλλογή από κούκλες και αυτοκινητάκια...εγώ είχα το "φανταστικό μαγικό ραβδί" μου ... Δεν είχε συγκεκριμένη μορφή, ούτε συγκεκριμένο χρώμα... δεν είχε καν υλική υπόσταση...και τώρα που το σκέφτομαι πότε δεν θα έχει...

Για να μαι ειλικρινής δεν θυμάμαι από πότε άρχισε να υπάρχει ως συνοδοιπόρος μου... αλλά क υπήρξε (και μάλλον θα υπάρχει για αρκετό καιρό ακόμα) κάτι παραπάνω από απλός συνοδοιπόρος... Και εν συνεχεία των απανωτών παραδοχών μου, θα πω ότι μέχρι πρότεινος δεν το είχα καν ονομάσει...ήταν ας πούμε κάτι που μου ήταν αδύνατον να το εξηγήσω...να του δώσω όνομα...να το οριοθετήσω...

Αυτό λοιπόν το μαγικό ραβδί, ήταν η σωτήρια λέμβος μου, κάθε φορά που ένιωθα να "πνίγομαι" σε φουρτουνιασμένα νερά... Κάθε φορά που ένιωθα το "εγώ" μου να βάλλεται από ανόητες ανασφάλειες όμορφα καμωμένες από το εξαιρετικά δραστήριο μυαλουδάκι μου... Κάθε φορά που ο άμυαλος ρομαντισμός μου, μου έστηνε παγίδες και εγώ σαν μικρό παιδί έπεφτα μέσα πάντα χαμογελαστή...

Ευεργετικές οι επιδράσεις του, μοναδικά ανακουφιστικές θα έλεγα... Όσο κι αν ακούγεται εγωιστικό η μοναδική του "δύναμη" ήταν να ντύνει το ανόητα ευαίσθητο "κουκούτσι" μου με ένα σκληρό περίβλημα που κανείς και για κανένα λόγο δεν μπορούσε όχι μόνο να σπάσει αλλά ούτε καν να πλησιάσει...

Πέρασαν χρόνια...αμέτρητες στιγμές...που δεν κατάλαβα πως αυτό το μαγικό ραβδί ολοένα και δυνάμωνε, ολοένα και μεγάλωνε...ολοένα και μου γινόταν πιο απαραίτητο...
Και κάπως έτσι έφτασα στο τώρα μου... Κουκούτσι σκληρό, όσο σκληρό δεν πάει...αλλά με ένα περιεχόμενο που κοχλάζει, που είναι έτοιμο να ξεχυλίσει...αλλά δεν έχει πουθενά διέξοδο...

Και έτσι λοιπόν ακόμα προσπαθώ να εξηγήσω στην Mrs Dream Blvd (ακα οδός ονείρων) τα ανεξήγητα... Τα γιατί και τα μήπως... Τα όχι και τα ναι...

Πολύ πρόσφατα κάποιος ιδιαίτερος φίλος μου, θρονούχος εκείνος (όχι ραβδούχος), μου θύμισε πως τελευταία, η χρήση του μαγικού μου ραβδιού έχει εντατικοποιηθεί... και με προκάλεσε να σκεφτώ να το αφήσω για λίγο... να προσπαθήσω να ξεχάσω την ύπαρξή του...

Πως να του εξηγούσα ότι το μαγικό μου ραβδί πια με έχει "ξεπεράσει"... Έτσι δεν γίνεται συνήθως...? το δημιούργημα δεν ξεπερνάει τον δημιουργό? Πως αφήνεις την προέκταση του "χεριού" σου...Πως την παραδίδεις?

Αδύνατον...

Πριν καν προλάβω να του εξηγήσω...ξεστόμισε κάτι περίπου σαν αυτό...

"δεν θα το αφήσεις ποτέ..." "μόνο αν βρεθεί κάποιος να στο πάρει και να το σπάσει" μόνο τότε...θα το ξεφορτωθείς...μόνο τότε..."

Όσο κι αν ήθελα να διαφωνήσω εκείνη την στιγμή... ήξερα πως είχε απόλυτο δίκιο...και ενδόμυχα κοίταζα τον ουρανό σαν ανόητο μικρό παιδί που πιστεύει στα πεφταστέρια και στις ευχές και παρακαλούσα να πέσει ένα για να κάνω την ευχή...

"θέλω εκείνον τον κάποιο που θα αγαπήσει το μαγικό μου ραβδί", και μετά κρατώντας το μαζί μου θα το σπάσουμε παρέα...

Αστέρι δεν έπεσε...και ως γνήσια ραβδούχος δεν επέτρεψα στον ευατό μου να ονειροπολήσει χωρίς να έχει δικαιολογία και αντί για ευχή, ψέλισα κάπου στο σύμπαν...ένα αδύναμο...

"...που είσαι?"

Κάπου εδώ... λέω να εφαρμόσω τις τακτικές που λένε ότι πρέπει να γειώσεις κάτι για να γίνει... Και εγώ γειώνω την ερώτησή μου γράφοντας την σε ετούτο το μπλογκάκι...

"...που είσαι...?"

Δεν ξέρω αν απευθύνομαι σε κάποιον άγνωστο, σε κάποιον γνωστό... ή σε αυτόν τον κάποιο που κρύβω μέσα μου...σε άλλο κομμάτι του εαυτού μου...Αλλά σίγουρα, έχω την ανάγκη να με ακούσει...

...

Πφφφ... Πολύ μπίρι μπίρι αδερφάκι μου...Πολύ σκέψη πάλι...Μην είναι που πλησιάζει η ώρα για "διακοπές", από όλους και όλα? Μην είναι πάλι οι βρωμοπλανήτες που ως γνήσιο παιδί του φεγγαριού με Moondazzla-ρουν?

Όπως και να έχει... κάπου εδώ θα κλείσω ετούτο το εξομολογητικό παραλήρημα μου με το εξής τραγουδάκι που και με εκφράζει και αγαπώ πολύ...



Κρίμα που ήμουν μόλις 3 ετών τότε...στην live συναυλία του...στην Αθήνα...