Και εκεί που ο κόσμος σου μοιάζει σαν να έχει καταπιεί άγκυρα και εσύ μένεις στάσιμος σε μία θάλασσα που έχει σκοτεινιάσει...
Ο ουρανός σου μοιάζει με ασπρόμαυρη φωτογραφία που έχει παγιδευτεί στον χρόνο
και τίποτα δεν μπορεί να τον χρωματίσει...
Έρχεται εκείνη η στιγμή που δεν είχες ποτέ υπολογίσει να σου αναποδογυρίσει την εικόνα, να την
ανακατέψει, να ρίξει φως και να την βάψει με χρώματα... πράσινο...κόκκινο...μώβ...
Χρειάστηκαν μόνο μερικά λεπτά παραλογισμού και άλογης τρέλας...
Μερικά αυθόρμητα λόγια...
Και κάποιες σιωπές που έκαναν την ανάσα να χορεύει σε ρυθμούς "έρωτα"...
Ο ουρανός σου μοιάζει με ασπρόμαυρη φωτογραφία που έχει παγιδευτεί στον χρόνο
και τίποτα δεν μπορεί να τον χρωματίσει...
Έρχεται εκείνη η στιγμή που δεν είχες ποτέ υπολογίσει να σου αναποδογυρίσει την εικόνα, να την
ανακατέψει, να ρίξει φως και να την βάψει με χρώματα... πράσινο...κόκκινο...μώβ...
Χρειάστηκαν μόνο μερικά λεπτά παραλογισμού και άλογης τρέλας...
Μερικά αυθόρμητα λόγια...
Και κάποιες σιωπές που έκαναν την ανάσα να χορεύει σε ρυθμούς "έρωτα"...
Me and the dragon can chase all the pain away...
15 comments:
Πανέμορφο. Αυτό που ένιωσες και αυτό που έγραψες.
:)
Βρε να μην είμαι εκεί κοντά, να έρθω με τις μπυτζάμες και το λικεράκι αγκαλιά να μάθω τα νέα!!!
:-))))
Σε χαίρομαι, αλήθεια!!!
...Μου αρέσει που απολαμβάνετε την ιδέα του να είμαι ερωτευμένη και δεν θέλω να σας το χαλάσω....
Απλά θα ρωτήσω....
"Από πότε η πρόθεση του να ερωτευτείς, ονομάζεται έρωτας?"
Τα σχόλια κπμπλέ , η απάντηση αρρρρρρρρργκχχχχ ....
Κι επειδή η σημερινή νύχτα ήταν κι αυτή αργκχχχχχχχχχ μη σχολιάσω για να μην το σβήσεις .
Φιλιά στα μούτρα ρε όργιο .....
Goldenakissss, πάλι μάνα μου έχεις "κεφια"???
Η απάντησή μου τώρα που την ξαναδιαβάζω είναι λίγο "ξυνή" χαχαχαχα!!!
Σας ευχαριστώ για τα σχολιάκια...πάντως!!!
Άγκυρα...
Ασπρόμαυρη φωτογραφία...
Χρώματα...
Τρέλα...
Αυθορμητισμός...
Σιωπή...
Ανάσα...
"Έρωτας"...
(Never thought you'd go break the chain...
Inner explosion...)
Και κάπου ανάμεσα στο ασπρόμαυρο των χρωμάτων του μυαλού σου μπαίνει ο γλυκός σου πρίγκηπας να ταράξει τη θάλασσά σου, να σηκώσει την άγκυρα σου και να σκίσει τη φωτογραφία σου. Γιατί όσο κι αν προσπαθήσεις να μιλήσεις στο μυαλό σου το μόνο που θα ακούσει θα είναι ηδονική σιωπή χρωμάτων ανείπωτων που ζωγραφίζουν την ουρά του δράκου.
Πόνος με τρία χρώματα? Μόνο?
@ creep : Νιώσιμο...ίσως μόνο αυτό να αξίζει τελικά...Να νοιώθεις...
Την καλημέρα μου...
Porcupine: Κοριτσάκι μου γλυκό, το λικεράκι σου το έχω ακόμα...την παρέα σου όχι αφού είσαι μακρυά...Αλλά το βλέπω κοντοζυγώνει η επίσκεψη μου στο εξωτικό Κιλκίς...
Goldenaki κανόνισε αλκοόλ Night έχουμε να πούμε πολλά...
Αδέσποτε : Καλώς ήρθες στο σπιτάκι μου... Για διαδρομή μιλάς? :-)))
Η διαδρομή και το ταξίδι επουσιώνεται όταν η προσωπική Ιθάκη του καθενός μας ανακαλύπτεται μέσα από εκείνη την μία εσωτερική έκρηξη του "είναι" μας...
Αν κάπου εκεί στην διαδρομή βρεθεί και συνοδοιπόρος που θα αντέξει την έκρηξη και απλά θα σωπάσει αντίκρυ σου χωρίς να φοβηθεί το αδηφάγο σου "τέρας" που παραμονεύει να φάει ό,τι δεν τονώνει το "εγώ" σου, τότε μάλλον έχεις βρει την "λύση" σε αυτό που όλοι ψάχνουν...
Me and my dragon...
Moutre: Πόνος με χρώμα...ναι...δεν έχει σημασία ποιο είναι αυτό κάθε φορά...Ξέρεις ο πόνος δεν είναι μόνο μαύρος...όταν έχει βουτηχθεί στο χρώμα δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ...Δεν τον αναγνωρίζεις εύκολα...Πλάνη του μυαλού...βλέπεις...Το χρώμα ξεγελάει... όχι τους άλλους...εσένα τον ίδιο...που νοιώθεις...
Ακόμα αναρωτιέμαι ποιο είναι το "μάθημα"...Και αν μου αναλογεί να το μάθω...Σε αυτήν την ζωή, σε κάποιαν άλλη?
Όσο για εκείνον τον "ένα" μου...
Πρίγκηπας ή βάτραχος, καβαλάρης ή πεζός...Με πλουμιστή στολή πολεμιστή ή ρακένδυτος... αν ακούει εκεί έξω...
Τον περιμένω...
Ξέρεις ποια είναι η μεγαλύτερη πλάνη?
Να είσαι ερωτευμένη με τον πρίγκηπα και να τον απατάς με τον πόνο. Όχι μία φορά, όχι κάθε μέρα αλλά κάθε φορά που ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου για να φτιάξεις μια καινούρια προσωπική οπτασία. Αυτή που θα σου χαρίσει προσωρινά την Ιθάκη σου ενώ οι ρίζες σου είναι βαθιά στην έρημο του Μέχικο.Και όταν κάποτε θα φτάσεις στο Κειπ Χορν να ατενίσεις το τέλος της άμμου, θα πεις ήταν και γαμώ τα ταξίδια. Αρκεί να αφήσεις τα πάντα εκεί και να γυρίσεις για τον πραγματικό σου έρωτα που δεν φτάνουν τα χρώματα της γης για να τον περιγράψεις. Δράκος? Καταχράστηκα το blog σου. Δεν πειράζει...
moutre : Ξέρω είσαι επιρρεπείς στις καταχρήσεις...οπότε δεν στο χρεώνω ... :)))
Όλα είναι "Εγώ" τελικά εεε?
Μέχρι να καταφέρεις να πας εκείνο το ταξίδι, να φτάσεις στον γκρεμό (όποιος είναι αυτός για εσένα) και να πετάξες εκείνο το κομμάτι(τέρας) σου που "τρώει" ό,τι βρει μπροστά του...
Και ναι μετά, ο γυρισμός σε ό,τι σου έχει απομείνει θα ναι καθάριος και ουσιαστικός...
Αναγεννηση και αγάπη... Για εσένα και εκείνον/η τον μοναδικό ένα/μία σου...
Και τότε....όλα τότε μάλλον δεν θα σε νοιάζει κάνενα χρώμα, τότε θα σαι "τυφλός" από φως,μα απόλυτα ολοκληρωμένος...
Καλή τύχη...
Η δική μου εκδοχή:
pitcher explosion...
http://www.youtube.com/watch?v=WiYRxP5ZITs
2:23+
Παραλληλίζοντας λοιπόν, έχουμε:
Όπου παράθυρο: windows
Όπου μπαλκόνι: blog
Όπου στάμνα: γλυκανάλατα λογάκια
Όπου περαστικοί: καθένας εν δυνάμει "σπαζοκεφαλάκης".
:-)
anonyme aka glompe...not in a mood...
Καυστικός όπως πάντα...άμυνα γνωστή...εξάλλου...
Αν και ομολογώ πάντα ήσουν καλός στους παραλληλισμούς...
Την καλημέρα μου!
;-)
Πανέμορφο....μαγικό.....
Ακόμα και αν ο έρωτας δεν έχει φτάσει η διάθεση είναι αρκετή για να τον οδηγήσει κοντά σου!!!
Πολυχρωμία τώρααα
:))))
Post a Comment