χωρίς την επιμονή του αθλητή...
και με την άγνοια φόβου ενός παιδιού...
προσπαθώ να ισσοροπίσω ...
Κάποιες φορές ζαλίζομαι...
Κάποιες άλλες κουράζομαι...
Και κάποιες απλά ξεχνιέμαι και ....
ξανά από την αρχή...
Η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως???
Αδεια η ψυχη μου, το δωματιο αδειο και απο το ονειρο μου ακουω καθαριο τον λιγμο σου να λεει ονειρο ητανε... ονειρο ητανε...
|
No comments:
Post a Comment