Μεσημέρι Σαββάτου με τον ήλιο να καίει τις βλεφαρίδες και το αεράκι να χτυπάει απαλά στο πρόσωπο...Δεν είναι Δεκέμβρης... Για Μάρτιος μοιάζει... Πρόωρη άνοιξη?
Διάφορες σκέψεις παρελαύνουν στο μυαλό μου...Δεν ξέρω αν θέλω να τις μοιραστώ και προς το παρόν σωπαίνω...
Από την βεράντα της φίλης "μ" παρέα με ζεστό φραπέ και πουράκι με γεύση μαστίχας (όχι και τόσο επιτυχημένος συνδιασμός) σκέφτομαι το χτεσινό βράδυ...
"what a night..."
Μάλλον δεν ξέρω τι θέλω...τελικά....
Ή μήπως ξέρω και με φοβίζει να το βλέπω γύρω μου?
Σύγχιση των "πρέπει", των "θέλω" και των "μπορώ" μου... Έχω αλλάξει, έτσι νιώθω!Αλλά περνάω περίοδο κονφλικταρίσματος ή αλλιώς "κοκομπλόκο"...(νεοφερμένη ατάκα που δανείζομαι συχνά πλέον)
Η φίλη "μ" φροντίζει να μου θυμίζει να βγαίνω από την μπλογκόσφαιρα μου που και που!!! Με επαναφέρει...Κάποιος φορές πιο άγαρμπα από όσο ίσως αντέχω, αλλά με ουσιαστικά αποτελέσματα...
Το αεράκι γίνεται πιο έντονο και ο ήλιος έχει αρχίσει να "πέφτει"...
Έχει θολώσει η "όραση μου" πάλι...έτσι νιώθω... Δεν "βλέπω"?
Ανοησίες... "βλέπω", απλά ψάχνω δικαιολογία...
Το θρασύτατο "εγώ" μου έχει αρχίσει πάλι να παραπονιέται...
Μου ψυθιρίζει!!!
"ζήτα το... από το σύμπαν...πες το...!!!"
Και όσο και αν μάταια προσπαθώ να του εξηγήσω ότι έχω χάσει το touch μου με το σύμπαν εκείνο τόσο πιο πολύ φωνάζει!!!
"Ζήτα το..."
Τελικά μήπως είναι τόσο απλό???
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment